Twórczość online

Obok czasu to zbiór opowiadań, relacji, przemyśleń, czy też refleksji dwunastu Mieszkańców 6 Domu Pomocy Społecznej w Łodzi. To kilka tematów, które stanowiły lub stanowią ważne elementy rzeczywistości, która dla wielu ludzi wydaje się być zupełnie pomijalna. Właśnie jakby domy pomocy były… obok czasu. A jak to było z pandemią? Jak wyglądało życie przed? Co się tu dzieje? Co się zmieniło? Co to w ogóle jest ten „depees”?

Wszyscy Występujący oraz Lektorka otrzymali ode mnie listy, których fragment jest następujący

„Bez Pani, choćby idea sama w sobie miała być nawet doskonała, nie byłoby mowy o tak fantastycznym kształcie całego przedsięwzięcia. Nie byłoby mowy o takim wybrzmieniu, o takim znaczeniu, o takiej prawdzie. Nie byłoby mowy o tak ważnych słowach, o szczerym spojrzeniu, o opinii, o zdaniu, o świadectwie. Nie byłoby też mowy o tym, żeby coś z naszych myśli i serc popłynęło swobodnie: stąd – tam. Teraz to „stąd” jest bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej, a to „tam”, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej wie, że jest jakieś „stąd”. Mam też wrażenie, że jedno względem drugiego chyba będzie mogło być znacznie bliżej.”

Kolejny list z podziękowaniem dostała nasza Pani Dyrektor Izabela Szubert, bez której zgody, poparcia, ale też osobowości, starań i zaangażowania o żadnym filmie nie byłoby mowy.

A ostatni otrzymała fantastyczna pianistka, kompozytorka i pedagog Małgorzata Piechnat, która wykonała nie tylko moją suitę fortepianową pod tym samym, co film tytułem, ale też dwie świąteczne, kolędowe wariacje. W jej liście do powyższych słów dopisałem:

„Mam wrażenie, że przemnażasz treść tego filmu wielokrotnie, że podnosisz jego znaczenie do niewyobrażalnej potęgi. Żałuję, że żadne dziękuję, w żadnym języku, najbardziej nawet podkreślone, nigdy nie będzie w stanie być wystarczające…”

Cieszę się ogromnie z Was wszystkich i jestem Wam bardzo wdzięczny! Muszę tu także wspomnieć moich najbliższych Współpracowników: Anna Domiza, Żaneta Jankowska-Pasternak oraz Jakub Gliwa i podziękować Wam, że tak bardzo mi pomagaliście, ale też, że mnie po drodze nie ukatrupiliście znosząc cały „trudny proces twórczy”.

Ściskam Was i zapraszam na seans!